Honden en kinderen in tijden van corona

Best pittig hoor deze periode, ook voor mij. Mijn kinderen zijn echte schatten. Ze zijn 10 en 13 jaar, dus eigenlijk ook niet zo klein. Ik hoef ze ook niet de hele dag bezig te houden. Echter nu ze de hele dag thuis zijn en weinig sociale contacten hebben, komt er best wat druk op me liggen. Die kleinste praat de hele dag, over van alles en nog wat. Zelfs als er niets te zeggen valt, praat ze. Die oudste is een echter puber. Ze gaat heen en weer van superlief en begripvol voor de situatie, naar over alles discussiërend en een houding alsof ik niets weet en niets te zeggen heb. Maar we spelen spelletjes en ik doe mijn huishouden, als ik thuis ben.

Eigenlijk ben ik iemand die echt wel wat 'alleen-tijd' per dag nodig heb. Ik ben dat ook gewoon. Als verpleegkundige/gedragsdeskundige heb ik geen 9-to-5-job. Dat wil ook zeggen dat ik vaak thuis ben, als de kinderen naar school zijn. Dan ga ik elke dag wandelen in de natuur. Ik heb dat nodig. Maar ook dat deel ik nu om de twee dagen met mijn kinderen. Want ze moeten buiten en actief bezig zijn.

In de praktijk is dat gezaag voor we vertrekken. Duidelijk genietende kinderen tijdens de wandeling, als ze denken dat ik niet kijk. Wanneer ze de auto ziet, begint die oudste alweer dwars te liggen omdat ik haar planning overhoop heb gehaald en ze nog veel schoolwerk heeft.

Wat ik duidelijk wil maken is dat het voor iedereen aanpassen is. Hier hebben we de dag opgedeeld. Tijd om dingen samen te doen en er echt te zijn voor hen en tijd om even alleen bezig te zijn. Ze moeten zelfs even op hun kamer zodat ik ook even rust in mijn hoofd heb. Als ik dat niet zou doen, zou de stress zich echt op gaan stapelen en dan ben ik niet zo aangenaam. Hier in huis noemen we dat potjes die vullen en overlopen. Zo heb ik mijn kinderen geleerd dat ik soms het gevoel heb dat ik overvraagd en overprikkeld geraak. Ze weten heel goed dat de pot gevuld wordt, door van alles en nog wat en dat zij zelf niet steeds de oorzaak van het vullen zijn. Ze hebben echter zichzelf wel geleerd dat ze liever niet de oorzaak zijn van het overlopen. Als ikzelf of zij opmerken dat mijn geduld op is, dan zeggen ze 'geraakt je potje wat te vol, mama'? Ik ga wel naar boven.

Ook de honden hebben dat gevoel. Honden die geen probleem hebben met alleen zijn, die slapen meestal overdag. Rust is zeer belangrijk voor de hond. Ze gaan een beetje in recup. Volwassen honden slapen best wel veel, 14 tot 16 uur is geen uitzondering. Pups kunnen 18 tot 20 uur nodig hebben. Tijdens het weekend slapen mijn honden veel minder. Ze willen overal bij zijn en worden ook vaak uitgenodigd door een gezinslid om samen iets te doen. Maar in de week halen ze dat gewoon in.

In drukke gezinnen met kinderen (ook grote kinderen) kunnen honden door de huidige situatie in een lastig parket komen. We moeten dus bewaken dat onze honden niet overprikkeld raken door alle indrukken, lawaai en bevragingen de komende periode. Maar ook door de vele veranderingen in hun leven momenteel. Hoe pakken we dat nu aan?

Structuur

Honden houden van structuur. Natuurlijk valt de structuur van vroeger een heel stuk weg. Maar waar mogelijk behoud je best wat structuur. Het moment van eten, uitlaten, ... . Je kunt er eigenlijk wel wat mee, als je er over nadenkt. Het ziet er naar uit dat we niet binnen twee weken allemaal weer samen aan het werk gaan zoals vroeger. Je kunt gerust nadenken over een nieuwe routine zodat je hond zo snel mogelijk weer wat voorspelbaarheid in zijn leven krijgt. Dat maakt echt een verschil.

Heeft je hond een veilige plaats?

Het is belangrijk dat je hond een veilige plaats heeft. Wat ik daarmee bedoel, is dat je hond een plaats moet hebben waar hij kan gaan rusten, zichzelf uit situaties kan halen. Een plaats waar niet zoveel prikkels zijn en waar hij gerust gelaten wordt. Een leuke plaats waar hij graag vertoeft. Het is heel belangrijk dat daar naar de kinderen toe een heel duidelijke afspraak gemaakt wordt. Als de hond op de mat of in de mand of bench ligt dan blijft iedereen er af. Hij wordt dan ook niet uitgenodigd om te komen knuffelen of iets kleins te gaan doen. Alleen voor een wandeling zou ik daarvoor een uitzondering maken.

Management

Honden en kinderen weten het niet altijd beter. Dat is zeker voor heel wat mensen herkenbaar. Er lijkt geen uit-knopje te bestaan. Ze zouden de hele dag bezig zijn met elkaar en altijd is er wel iemand, de hond of het kind die uitnodigt. Soms, zeker bij kleine pups, gaat de interactie nog niet zo goed. Pups gaan in interactie met de wereld met hun muil. Kinderen en puppybijten kan, als je geen goede strategie hebt een grote uitdaging zijn. En extra uitdagingen hebben we nu niet nodig.

Zorg dat je hond en kind uit elkaar kan halen. Een hekje of plankje voor een deur zorgt er al snel voor dat de hond in een andere ruimte dan het kind zit. Indien het kan, zorg je dat er niemand uitgesloten wordt en dat iedereen elkaar kan zien. Indien dat te moeilijk wordt, ga je best op zoek naar eerlijke andere oplossingen. Het kan best zijn dat iemand in afzondering vliegt, om zichzelf bezig te houden of wat te slapen.

Nee zeggen

Als de hond nee zegt, dan moet daar rekening mee gehouden worden. Gisteren zat mijn oudste dochter in de keuken op haar knieën. Ze vindt het super om Ziva (mijn jongste hond) op haar schoot te nemen. Ziva legt haar pootjes in haar nek en zit met haar buik, tegen de buik van mijn dochter en met haar poep op haar schoot. Ik zie Ziva met plezier aan de interactie beginnen. Maar na een halve minuut zie die ik dat er iets niet klopt. Ik zeg tegen mijn dochter: 'ik denk dat je ze moet loslaten'. Ik was van mening dat Ziva zich afduwde tegen haar borst om los te komen. Mijn dochter was van mening dat ze aan het spelen waren. We spraken af dat ze haar los zou laten en dan vriendelijk en vrijblijvend Ziva zou uitnodigen om terug in spel te gaan. Ze liet los, gaf de uitnodiging en Ziva liep rustig ontspannen weg van haar om zich bij het raam neer te leggen. Een duidelijke 'nee, dank je' dus van de hond. In ons huis moeten ze daar respect voor hebben, dus mijn dochter moest iets anders gaan doen.

Ga over tot uitnodigen tot interactie

Met bovenstaande stukje kom ik naadloos in mijn volgende punt. Leer je kinderen en jezelf ook om je hond uit te nodigen tot interactie. Veel honden hebben het echt moeilijk met constant aangeraakt en vastgepakt worden. Als je een beetje geoefend bent in het lezen van hondentaal, dan zien we dat honden heel vaak beleefd proberen nee te zeggen tegen zulke situaties. Echter ze worden niet steeds begrepen en dan kan je hond minder beleefd gaan communiceren.

Het overgrote deel van agressie t.o.v. kinderen gebeurt tussen het kind en de eigen hond. Een groot deel van de oplossing, is het maken van een uitnodigingsdans.

Leer je kind dat hij steeds volgende zaken in acht neemt, als hij start om de hond uit te nodigen.

• Ga in een boogje naar de hond en loop niet.
• Maak je een beetje kleiner door, door op je hurk te gaan of ga op een metertje van je hond gaan zitten.
• Ga niet over de hond leunen.
• Klop eens op je bil of op de grond, als je wilt dat je hond meekomt met je.
• Toon het speeltje als je wilt gaan spelen .
• Doe je armen open en laat je hond dichter komen of zich tegen je aan te drukken voor een aaitje.
• En ga weer duidelijk communiceren, zeg wat je wilt en zorg dat je lichaamstaal dat ook vertaalt. Ga je meespelen? Wil je een knuffel? Kom je bij mij liggen?

En als de hond nee zegt door niet in interactie te gaan, of door weg te kijken of te gaan. Luister daar dan naar!