Thuis maar niet beschikbaar voor je hond, hoe doe je dat?

Je moet thuis werken. Je hond snapt er eigenlijk niets van. Je bent ineens veel meer thuis, maar niet beschikbaar? En dan zie je je hond alles uit de kast halen om je aandacht te krijgen. Dat is verleidelijk! Want je vindt zelf ook wel dat je hond soms wat verwaarloosd is doordat je werkt.

Wat nu? Je baas verwacht echt wel dat je wat werk verzet, ...

Simpel, je gaat dat communiceren! Weet je nog de communicatietips uit mijn vorige blog?

• Je beslist wat je gaat doen, werken zonder je te laten storen door de hond.
• Je gelooft oprecht dat het gaat gebeuren, je zet je en je laat je niet storen door de hond.
• Je zorgt dat je dit goed communiceert, verbaal en non-verbaal moet het goed overkomen

Niet gemakkelijk, ik weet het. De eerste keer dat ik me bewust was van die manier van communicatie wanneer ik thuis werkte (mama's hebben altijd veel werk) was toen ik op de reactie van mijn honden begon te letten, als ik de strijkplank uit haal. Die twee zitten me op voorhand aan te kijken om te zien of er nog iets gaat gebeuren. Als ik met de strijkplank af kom, dan zie ik ze zuchten. Ze kijken me aan met een wetende blik, zo van onder hun wenkbrauwen en gaan naar hun mat. Demonstratief nogmaals zuchtend, smijten ze zich bijna op hun mat en slapen. (best grappig, al die drama)

Hoe komt dat nu? Als ik strijk kijk ik naar de tv. Er is niet veel aandacht voor de honden. Als ik mijn programma wil volgen terwijl ik strijk, heb ik eigenlijk al een aandachtsprobleem. Dat wil zeggen dat als mijn honden in het verleden met hun subtiele hondentaal mijn aandacht vroegen, dat ik dat gewoon niet gemerkt heb. Als ik aan het strijken ben en daarbij naar tv kijk, dan ben ik echt wel gefocust bezig. Strijken doe ik niet graag en Stijn wilt niet dat die strijkplank dagen blijft staan, dus het moet er door. Dat programma dat ik aan het bekijken ben, is een programma dat Stijn niet wil zien. Dus veel kans om op een ander moment te kijken, is er niet. Dus als mijn honden op een minder subtiele manier aandacht komen vragen, dan krijgen ze een vriendelijke maar duidelijke 'nu even niet schat'. Uit ervaring weten ze dus dat het geen zin heeft. Als ze duidelijk aangeven dat ze moeten plassen, dan laat ik ze buiten, maar dat is het ook.

De oplossing is dus om op dezelfde manier te gaan communiceren, als je werkt. Het wordt nog beter, door een duidelijke context te creëren kun je het zelfs op bevel zetten. Het strijken heb ik niet op verbaal bevel gezet, maar het uithalen van de strijkplank is context genoeg en voor hen het bevel.

Wat nu met het thuiswerk? Voor je begint, zeg je tegen de hond: ' baasje gaat nu werken hoor', je gaat zitten (of wat je dan ook moet doen) en je begint er aan. Zorg dat de omstandigheden er naar zijn dat je je goed kunt concentreren, zodat je subtielere signalen van je hond mist. (want faken zal niet lukken, dat wil zeggen niet kijken en zeker niet lachen met de pogingen)

Als de hond op minder subtiele manieren aandacht komt vragen zeg je 'nu even niet' (of welk zinnetje ook bij jullie past) en je geeft een alternatief. Ga maar op je mat of neem maar je bot en je gaat verder met je werk. Het doet er niet toe of je hond je advies opvolgt. Eigenlijk moet hij het zelf gaan oplossen. Jonge honden gaan misschien eerst wat spelen en hun speelbak leeghalen, volwassen honden gaan gewoon leren dat het de moment is om te slapen.

Als je gedaan hebt met werken, zeg je: 't is gedaan en dan ga je in de tuin even echt aanwezig zijn met hen, want ze zijn echt flink geweest!

De situatie die ik beschreef met de strijk, is het eindresultaat. Natuurlijk staan jullie nu voor een leerproces. Dat leerproces kan best pittig zijn. Zeker als dat aandachtzoekend gedrag in het verleden succes had. Maar ik geloof in jullie! De aanhouder wint! Wat een winst zou het zijn als jullie binnen twee dagen gewoon een aan- en uitknop hebben voor de hond, wanneer je wilt werken. Ja, zo krachtig kan het zijn werken met contexten.

Sommige honden hebben wat extra hulp nodig. Dan kan je een mat naast je leggen en er kauwmateriaal op leggen. Wanneer dat lukt leg je de mat steeds een beetje verder (zodat je niet geneigd bent om steeds met je voet te aaien). Maar blijf wel in dezelfde kamer, als dat kan. Samen 'hangen' met je gezinsleden, is echt wel verrijkend voor je hond. Zalig, samen 'slapen'.

Maar wat nu met de meerwaarde voor jullie honden? Het thuis zijn en de qualitytime? Wel, je moet niet naar je werk rijden, dus die tijd kun je wel gebruiken voor een extra lange wandeling. Als er kinderen zijn, moeten die toch ook buiten want anders barsten die tegen de avond toch uit hun vel (hier barsten ze rond 17u, het is tegelijk om te lachten en te wenen). Het bos of het park waar veel gesnuffeld kan worden, is dus crème-de-la-crème voor je hond en kind. Voor dat extra trucje heb je tijd in je pauze en dat verrijkend stukje kauwmateriaal kun je zeker ook geven om hem wat actieve rust te gunnen, wanneer het nodig is (bv als de kinderen wat druk zijn en je even al je aandacht daar op moet geven, zonder bemoeienissen van de hond).

Veel succes, en Yess you can!